Adlerweg Ost-Tirol

We zijn druk in de weer met een aantal dingen van onze “to-do” lijstjes af te vinken. Een hutten tocht ondernemen is daar ééntje van. Zonder plan besloten we vakantie te nemen de eerste week van september. Uiteindelijk kozen we voor de nieuwe wandeletappes van de Adlerweg in Ost-Tirol. We bezochten deze streek al meerdere malen en hebben dus ongeveer een idee van wat ons te wachten staat.

De Adlerweg “Adelaarsweg” is een goed gemarkeerd lange afstandspad in Oostenrijk. Het doorkruist Tirol van Oost naar West in 33 etappes, 413km & 31.000 hoogtemeters.

Noord-Tirol telt 24 etappes (1-24) en Ost-Tirol telt 9 etappes (1-9).  Wij kozen voor etappe 6 tot en met 9 in Ost-Tirol.

Gedetailleerde informatie over de etappes in Ost-Tirol is beschikbaar op de website van Visit Tirol: http://www.visittirol.nl/activiteiten/sport/wandelen/adelaarsweg/adelaarsweg-osttirol

Dag 1: Huben – Matrei – Sudetendeutsche hütte: Afstand: 12,50km • Stijgen: 1579m • Dalen: 74m

Maandagochtend omstreeks 7u30 parkeren we de wagen aan de kerk van Huben. Van hieruit nemen we om 7u50 de Postbus richting Matrei centrum. Huben is perfect gelegen als kruispunt tussen beide busverbindingen (Lienz-Matrei & Kals-Lienz) en dus ideaal als startpunt van onze tocht. We verzamelen al ons gerief en begeven ons richting bushalte.

35 minuutjes later en 9 euro (3 p.p.) armer zijn we in Matrei op de Korberplatz aangekomen. Normaal gezien begint deze etappe vanaf de hoger gelegen parking Glanz maar vermits we tijd genoeg hebben vertrekken we rechtstreeks vanuit het centrum.

Het is inmiddels een beetje beginnen regenen maar de sfeer zit goed! We wandelen omhoog door het centrum van Matrei richting de Felbertauern Straße. Deze steken we over en volgen via een kleine shortcut de kronkelende Hinterburg richting parking Glanz.

De eerste hoogtemeters worden goed verteerd en al na 1u en 15minuten bereiken we het startpunt, de parking Glanz. We worden beloond met de eerste zonnestralen van de dag. Het volgende doel is de Äußere Steiner Alm. Een korte pauze om het chocolade niveau op te krikken en we vervolgen het pad richting de  Edelweißwiese. Ondanks de naam valt er geen enkele Edelweiss te spotten (dit had misschien ook te maken met de bloeitijd van Juni tot Augustus maar dat even terzijde)…. Het schitterende uitzicht op Matrei verzacht de pijn (een beetje).

Iets verder loopt het pad, langs een rotswand, licht dalend richting een bos.  Aan de rand van het bos duikt de Äußere Steiner Alm op.

Het is inmiddels iets na 11u en we besluiten de hut een bezoekje te brengen. Van op het terras is de Sudetendeutsche Hütte bovenop de berg goed zichtbaar. Gezien het nog te overbruggen hoogteverschil laten we het consumeren van alcohol achterwege… Bij deze hebben we ook onze eerste stempel verzameld op onze Adlerweg stempelkaart!

Net achter de hut volgen we de Adlerweg doorheen de vallei tot aan de voorraadlift van de Sudetendeutsche Hütte . In de vallei spotten we talrijke Murmeltieren.  Sommige dieren zijn duidelijk klaar voor de winter en goed aangedikt. Het weglopen vergt dan ook enkele adempauzes…

We volgen de rood witte aanduidingen steil omhoog de bergflank op.

Al snel hebben we een mooi overzicht op de vallei met aan het einde de Steineralm.

Tijdens de beklimming krijgen we afwisselende periodes van zon, regen en zelfs sneeuw over ons heen. Net over de bergkam krijgen we een goed zicht op de hut. Het is nu nog maar enkele meters stijgen.

Eenmaal aangekomen bij de hut staat de waardin ons al op te wachten aan de ingang. Tegen alle verwachtingen in spreekt ze gewoon Nederlands. We maken kennis en krijgen een korte rondleiding in de hut. Gezien de periode is het er erg kalm, buiten ons is er slechts 1 andere persoon aanwezig in de hut. Later op de avond zullen we nog het gezelschap krijgen van een tweede persoon.

Terwijl buiten het weer omslaat genieten we binnen aan de kachel van enkele welverdiende Radlers.

De matratzenlager bestaat uit een grote kamer met langs beide zijden 1 groot bed met 5 plaatsen. We hebben de volledige ruimte ter onzer beschikking.

Het aanwezige gezelschap bestaat momenteel uit wij 3 en 1 gepensioneerde heer die we hebben omgedoopt tot “Gandalf”. Op vraag van de waardin nemen we allen plaats aan dezelfde tafel en al snel worden de wandelplannen uitgewisseld.

De oudere heer heeft de Kleiner & Großer Muntanitz op zijn planning staan. Hij ondernam al een poging maar moest door het weer rechtsomkeer maken. Morgen probeert hij het opnieuw.

Na het avondeten, bestaande uit een eenvoudig maar lekker 3 gangen menu, spelen we nog een kaartspel en omstreeks 21u30 begeven we ons richting matratzenlager voor een welverdiende nachtrust. Het ontbijt wordt geserveerd tussen 7u & 7u30. Veel uitslaap marge is er dus niet voorzien…

Dag 2: Sudetendeutsche hütte – Kalser Tauernhaus: Afstand: 10,63km • Stijgen: 288m • Dalen: 1183m

Na een koude nacht ontwaken we s’ochtends om 6u50. Tom is het eerste uit bed en probeert ons te overtuigen dat er 3 a 5 cm sneeuw gevallen is. “Ha ha, goeie grap klinkt het vanuit de slaapzak…” maar inderdaad de sneeuwgrens ligt zo’n 150 meter onder de hut en het is hevig aan het sneeuwen. Onze voorspelling van 4 dagen zon was dus een beetje voorbarig…. Gelukkig zijn we ondertussen ervaren genoeg om ons op alles te voorzien.

We verorberen een aantal boterhammen zuurdesembrood en bespreken de weercondities met de andere twee heren en de waardin. Het ziet er niet naar uit dat het beter gaat worden. De 5 cm zouden dus wel eens rap 10 cm kunnen worden als we besluiten de voormiddag in de hut te spenderen. Zo dus besluiten we om na het ontbijt onmiddellijk te vertrekken. Bij het zien van de sneeuw bergde “Gandalf” ook meteen zijn plannen voor de Muntanitz op en besloot om ons te vergezellen richting de Kalser Tauernhaus.

Een half uurtje (en een volgende stempel) later zijn we allen klaar om de hut te verlaten. De sneeuw en wind zijn nog niet afgenomen. Voor het eerste deel van de tocht moeten we over de Gradötzsattel (2.826m) om daarna af te dalen richting het Dorftertal.

De klim richting Gradötzsattel verloopt moeizaam door de diepere sneeuw. De rood-witte markeringen zijn op sommige plaatsen niet meer zichtbaar en we moeten dus af en toe stoppen om de kaart te raadplegen. “Gandalf” wordt ook bijna van zijn sokken geblazen door een plotse windstoot. Gelukkig kan Tom een ongeluk voorkomen door hem op te vangen.

Sneeuw, gladde rotsen, hevige wind en slechte zichtbaarheid. Niet het ideale weer voor deze bergpas over te steken.

“Voor de Lord of the Rings fans: we horen de stem van Saruman fluisteren in de wind…”

Uiteindelijk komen we aan op de Gradötzsattel. We nemen een aantal foto’s en beginnen aan de afdaling.

Na een half uurtje dalen is de sneeuwgrens in zicht en naderen we de groene alpenweides. Het is beginnen regenen en de wind is nog steeds van de partij. Oppassen geblazen dus..

Doorweekt komen we rond 13u aan in de Kalser Tauernhaus.

 

We krijgen een kamer met 2 stapelbedden toegewezen en brengen al onze natte kledij naar de “Trockenraum”. Deze ruimte bevat een aantal waslijnen en een voorziening om ski-botten te drogen. Een elektrisch blazertje voorziet de ruimte van de nodige warmte. We hebben er niet echt vertrouwen in dat alles de volgende dag droog zal zijn…

Gezien het vroege aankomst uur besluiten we nog even te rusten op de kamer. Een warme douche (2 euro per 3 minuten) doet wonderen.

Het avondeten bestaat uit een slaatje als voorgerecht, schnitzel mit bratkartoffeln als hoofdgerecht en een apfelstrudel als dessert. Buiten ons zijn er nog 4 personen in de hut. Zij vertrekken morgen ook richting Studlhütte om er een paar 3000’ers te beklimmen maar eerst moeten ze achter nieuwe schoenzolen in het dal… Rare jongens!

Na het avondeten consumeren we nog de benodigde hoeveelheid alcohol voor een rustige nacht.

Dag 3: Kalser Tauernhaus – Studlhütte: Afstand: 14,59km • Stijgen: 1355m • Dalen: 317m

Vandaag staat de zwaarste dag van de tocht op het programma en s’ochtends zijn we allen om 7u30 stipt aanwezig op het ontbijt. Deze keer geen zuurdesembrood maar lekker vers gebakken wit brood. Een uitgebreid assortiment van charcuterie geserveerd met een vers fruitsapje en een koffie. Super!

Omstreeks 8u45 verlaten we na het afstempelen van onze kaart de hut. De beloofde zon is eindelijk van de partij.  We wandelen licht bergaf richting Dabaklamm alvorens ons richting “Die Stiege” te begeven. Een stevig stuk langs de rand van de vallei naar omhoog.

Eenmaal boven kom je aan een kleine parking en iets verder de Moaalm. Deze is blijkbaar enkel geopend in het weekend. We volgen de weg een gans stuk naar beneden tot aan de brug over de Teischnitzbach. Hier volgen we een grindweg richting Teischnitztal.

In x aantal bochten baant deze weg zich een richting naar de Mauriger Trog, een smalle rotskloof aan het begin van het Teischnitztal.  Onderweg ontmoeten we een Nederlands koppel op weg voor een dagtocht richting de hut in het dal.  Hun auto zagen we eerder aan de brug staan.

Aan de ingang van het dal wandelen we rechts omhoog richting steile bergflanken. Het smalle pad gaat vrij stevig naar omhoog. We houden af en toe een rustpauze om te recupereren en te genieten van het  prachtige uitzicht.

Naarmate we stijgen komen we dichter en dichter bij de sneeuwgrens. De sneeuw van gisteren is op deze hoogte nog steeds aanwezig.

Onderweg zien we in de verte een 3 tal dieren? Er is onderling enige discussie of het nu gemzen of steenbokken zijn maar gezien de gekartelde hoorns gokken we toch op de Alpen steenbok. Tom verdient bij deze 2 pintjes voor het spotten van de dieren…

De Studlhütte is in zicht, spijtig genoeg hangt er een wolk op de berg en kunnen we niet buiten op het terras in de zon zitten…

Deze hut is één van de startpunten voor de beklimming van de Grossglockner, het is dus normaal dat het er behoorlijk druk is. De meeste aanwezigen zijn dus daadwerkelijk van plan om onder leiding van een bergführer de berg te beklimmen.

Later op de avond vernemen we dat de hut volledig volgeboekt is, gelukkig hebben we al onze hutten op voorhand gereserveerd…

We krijgen 3 bedden toegewezen in Matratzenlager nummer 4.  De ruimte bestaat uit 10 a 15 aangrenzende stapelbedden.

S’avonds tijdens het avondeten maken we nog een korte wandeling buiten, de wolk is inmiddels weggetrokken en het zicht op de omringende bergen is prachtig.  Het avondeten bestaat uit soep (keuze uit 2 verschillende soepen waarvan 1 heel lekkere vissoep), een salade buffet, een buffet van warme gerechten en een dessertbuffet.  Na het avondeten zijn de meesten druk in de weer met de controle van hun klimmateriaal en het maken van hun rugzakken voor de beklimming.  Opmerkelijk: Tom ziet 1 van de bergführers iemand uitleggen hoe een klimgordel aan te doen. ?!  We kruipen snel in onze slaapzakken in de hoop een beetje te kunnen slapen…

Dag 4: Studlhütte – Lucknerhaus – Huben: Afstand: 14,31km • Stijgen: 425m • Dalen: 1269m

Om 4u s’ochtends gaan de eerste wekkers af en om 4u 30 zien we door het raam de eerste mensen in groepjes de berg op trekken. Langzamerhand verdwijnt iedereen uit de matratzenlager en om 6u 30 zijn wij de laatsten die overblijven.

Bij het opstaan is er geen wolkje aan de hemel te zien.

In tegenstelling tot het avondeten is het zeer rustig aan het ontbijt, iedereen is namelijk al vertrokken ;-).

Vandaag dalen we af richting Lucknerhaus om daar de bus te nemen richting Huben. We volgen de bergflank onder de gletsjer van de Grossglockner door.

Via onze verrekijker kunnen we op de top een aantal mensen spotten. De Erzherzog-Johann-Hütte is ook duidelijk zichtbaar.

Onderstaand een foto op het maximale zoom-vermogen van mijn foto toestel.

Momenteel stappen we nog in de schaduw van de bergen maar dit gaat niet lang meer duren…

Voor ons ligt de Pfortscharte, een steile kronkelende passage van grind & rots.

We zigzaggen steil de bergflank omhoog richting het dal van de Salmhütte.

Eenmaal boven aangekomen genieten we van het prachtige uitzicht op het dal van de Salmhütte.

Bij de afdaling richting Salmhütte komen we onderweg op de bergflank een aantal Edelweiss tegen.

We lassen regelmatig een pauze in om te genieten van het uitzicht.

We wandelen rechts van de rivier en zetten de laatste klim in richting Glorerhütte

Steil trapje omhoog voorzien van de nodige kabels.

Prachtig uitzicht op de Grossglockner.

Aan de Glorerhütte consumeren we een pintje op het terras. Gezien het mooie weer zijn er veel mensen onderweg voor een dagwandeling.

Het is nog vroeg en we besluiten nog een kleine detour te doen (30min) naar de Madlspitze. We krijgen er maar niet genoeg van…

Nadien volgen we vanaf de Glorerhütte een grindweg naar beneden. Deze baan volgt het traject van de bevoorraadingslift en is vrij zwaar voor de knietjes.

Eenmaal beneden is onze laatste halte in zicht, het Lucknerhaus.

Het Lucknerhaus is makkelijk bereikbaar via een tolweg vanuit Kals en is het vertrekpunt voor vele dagwandelingen.

We eten nog een lekkere apfelstrudel in het zonnetje en nemen de bus richting Huben. De bus rekent ook een extra vergoeding voor de tolweg. (een 6.5 euro p.p)

Afronden doen we nog met een aantal legendarische quotes die aan bod kwamen tijdens de afgelopen dagen:

Gandalf: (Bij het zien van de sneeuw): Das ist wirklich ein überraschung!

Frederique: (Bij het kijken naar een uitzicht op de bergen): Hier beseft ge pas dat wij maar pionnen zijn in deze wereld.

Tom: Het moet niet elken dag nen 3000’r zijn, nen 33’r is ook goed.